🔥 آتشسوزی مرگبار در انبار دارویی شرق تهران / غفلت از ایمنی، جان جوانی را گرفت
در نخستین ساعات بامداد چهارشنبه ششم اسفند ۱۴۰۳، شعلههای آتش در سکوت بیمارستانی در شرق تهران زبانه کشید؛ حادثهای که ریشه در زنجیرهای از بیتوجهیها و ضعف مدیریتی داشت.
محل وقوع، انبار دارویی یکی از مراکز درمانی معتبر شرق تهران بود؛ مکانی که طی ماههای گذشته با مشکلات مالی، کاهش نیروی انسانی و کمبود تجهیزات ایمنی روبهرو بود.
آغاز حادثه
آن شب تنها فرد حاضر در شیفت، آقای نصیری، کارمند انبار با سابقهای دهساله بود. او طبق دستور موظف شده بود داروهای تازهرسیده را در قفسههای مخصوص مرتب کند.
اما ازدحام دارو و نبود فضای استاندارد باعث شد بخشی از داروها – از جمله الکلهای صنعتی و مواد بیهوشی قابل اشتعال – بهطور موقت در کنارهی راهرو و نزدیک یک بخاری برقی کوچک قرار گیرد.
دقایقی از ساعت دو بامداد گذشته بود که تماس سطح داغ بخاری با یکی از بطریهای الکل، شعلهای خاموشنشدنی را رقم زد. در حالیکه سیستم اعلام حریق از ماهها قبل از کار افتاده بود، هیچ هشدار نوری یا صوتی در بیمارستان به صدا درنیامد.
آقای نصیری که در انتهای انبار مشغول ثبت موجودی داروها بود، با شنیدن صدای انفجار به سمت شعلهها دوید و کوشید با کپسول آتشنشانی حریق را خاموش کند؛ اما آتشسوزی در فضای بستهی انبار بهسرعت اوج گرفت. گرمای شدید و دود غلیظ فرصت فرار را از او گرفت و لحظاتی بعد، بهرغم تلاش نیروهای انتظامات و آتشنشانی، با سوختگی شدید به بخش سیپیآر منتقل شد و در ساعت ۵:۱۰ بامداد جان باخت.
تحلیل کارشناسان
ساعتها پس از کنترل آتش، در انبار جز دود، شیشهی سوختهی داروها و حسرت سکوتِ یک آژیر خاموش چیزی باقی نمانده بود.
دکتر مهرانوش مفیدی، مدرس دانشگاه و متخصص ایمنی شغلی، در تحلیل این رویداد میگوید:
«هر رفتار ناایمن الزاماً از بیمسئولیتی فردی ناشی نمیشود. گاه نبود آموزش، نظارت و امکانات کافی، افراد را در موقعیت تصمیمهای اشتباه قرار میدهد. این حادثه نه از یک خطا، که از سلسله کاستیهای ساختاری به وجود آمد.»
وی تأکید کرد که حضور تنها یک نفر در شیفت شب، فقدان سیستم هشداردهنده، و استفاده از بخاری برقی در محیط نگهداری مواد اشتعالزا، مجموعهای از ضعفهای مدیریتی است که مستقیماً به بروز سانحه منجر شد.
به گفتهی او، مطالعات نشان میدهد بیشترین نرخ حوادث کاری میان ساعات سه تا پنج صبح رخ میدهد؛ زمانی که سطح هوشیاری و تمرکز انسان بهشدت افت میکند.
نتیجهگیری و هشدار
حادثهی بیمارستان شرق تهران تنها یک خبر غمانگیز نیست؛ یادآوری تلخی است از اینکه «ایمنی، صدای خاموش وجدان کاری است که اگر شنیده نشود، فاجعه سخن خواهد گفت».
آتشسوزی اخیر نشان داد که یک نقص کوچک در سیستم هشدار میتواند نخستین خط دفاعی در برابر فاجعه را از بین ببرد.
بازبینی دورهای سامانههای اعلام حریق، آموزش مستمر کارکنان، رعایت استاندارد چیدمان مواد دارویی، و حذف وسایل گرمایشی از محیطهای حساس، باید در تمامی مراکز درمانی به یک الزام غیرقابل اغماض تبدیل شود.
نویسنده:شرکت مهندسی دیباگستران صنعت
