انرژی خورشیدی ایران، توان تامین نیاز یک سال جهان را دارد

مدیرکل دفتر مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: یک سوم خاک ایران کویر و بیابان است و بر اساس گزارش سال 2006 UNDP، اگر این مناطق به سلول های خورشیدی مجهز شوند، می توانند انرژی مورد نیاز یک ساله مردمان ساکن پنج قاره جهان را تامین کنند.

محمد درویش در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا افزود: این امکان مربوط به زمانی است که راندمان پانل های خورشیدی در بهترین حالت 15 درصد بود، در حالی که اکنون به 32 درصد رسیده است.
وی تاکید کرد: در صورت استفاده از این ظرفیت، می توانستیم تولیدکننده و حتی صادرکننده اول انرژی در دنیا و ثروتمند باشیم بدون اینکه منابع آب های زیرزمینی کاهش و انتشار گازهای گلخانه ای افزایش یابد.
درویش با اشاره به روند توسعه خشکسالی و افزایش بیابان گفت: باید چیدمان توسعه را متناسب با توان اکولوژیک سرزمین تغییر دهیم، در این سرزمین رفتن به سمت افزایش وابستگی به منابع آب و خاک یا کشاورزی و دامداری یک اشتباه راهبردی است، باید به سمت استحصال انرژی های نو مانند خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و جزر و مدی حرکت کنیم.
وی همچنین به توسعه گردشگری در کشور اشاره کرد و افزود: باید به سمت بالفعل کردن توان خود در حوزه گردشگری طبیعی، تاریخی و فرهنگی حرکت کنیم؛ ایران جزو 10 کشور اول دنیا از نظر جاذبه های فرهنگی و تاریخی و جزو پنج کشور اول دنیا از نظر جذابیت های طبیعی است، اما نود و هفتمین کشور دنیا از نظر درآمد گردشگری است.
درویش ادامه داد: ایران در سال 2015 حدود 1.3 دهم میلیارد دلار درآمد سالانه از محل گردشگری کسب کرد، در حالی که در جنوب ایران کشوری که به اندازه مساحت یک استان مازندران هم نیست، یعنی امارات متحده عربی، در همان سال حدود 14 میلیارد دلار درآمد گردشگری داشت.
وی گفت: باید از 4 هزار و 700 کیلومتر مرز آبی خود استفاده کنیم، ترانزیت را افزایش دهیم، زمانی ایران قلب جاده ابریشم بود؛ باید به سمت کسب و کارهای سبز، صنایع 'های تک'، تولید محصولات ثانویه در مقابل خام فروشی کنونی، پیش برویم.
درویش افزود: سدسازی ها موجب شد تا حدود یک میلیون نفر نخل در منطقه بهمنشیر نابود شود، سد کرخه موجب خشک شدن بخش زیادی از تالاب هورالعظیم و نابودی معیشت مردم شد، به علت برداشت های بی رویه آب های زیرزمینی، دشت میناب دچار فرونشست شده است، حدود هشت میلیون نفر نخل در میناب بود که اکنون فقط 20 هزار نفر باقیمانده و یک میلیون اصله درخت انبه در این منطقه بود که اکنون فقط 70 اصله پابرجا است از این رو باید به سمت کاهش مصرف منابع آبی پیش رویم.