کنفرانس تغییرات آب و هوایی پاریس از کارشکنی ها تا افق های نویدبخش

گزارش رسانه های خبری از نشست تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد در بورژه در شمال پاریس حکایت از آن دارد که مذاکرات« بسیار کند» پیش می رود، موضوعی که لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه که ریاست مذاکرات پاریس را بر عهده دارد، بصراحت بر آن اذعان کرده است .

یک تارنمای خبری غربی در همین ارتباط از شروع کار بر روی جزئیات توافق نهایی احتمالی پس از گذشت نزدیک به یک هفته از شروع نشست پاریس خبر داد و بر اساس تازه ترین اخبار منتشره نوشت:
موضوع طرح پیش نویس توافقنامه جامع روز شنبه در دستور کار این نشست قرار گرفت. در حال حاضر کشورها در مسائلی از جمله تقسیم وظایف خود در کاهش آلاینده ها، مسئله مالی، توان اجرای برنامه ها همچنان دارای اختلاف چشمگیری هستند.
وزیر خارجه فرانسه درباره توافقنامه احتمالی گفت: «پیشرفت روند مذاکرات با روند پیش بینی شده فاصله اساسی دارد و کشورها باید سازش پذیرتر باشند».
لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه که ریاست مذاکرات «کاپ 21» را برعهده دارد سه روز پیش اعلام کرده بود که مذاکرات «بسیار کند» پیش می رود و به سران 195 کشور حاضر دراین کنفرانس هشدار داد که فرایند مذاکرات را تسریع بخشند.
همچنین لوران فابیوس گفته بود که چین در روند مذاکرات توافقنامه اقلیمی پاریس، نقش موثری داشته و پیشنهادهای قابل قبولی ارائه کرده که متن توافق تأثیر به سزایی داشته است.
همزمان روزنامه گاردین به نقل از منابع موثقی که در این نشست حضور دارند، از کارشکنی و موضع سخت عربستان درجهت کاهش گازهای گلخانه ای خبر داد. علاوه بر این گاردین از نقش هند به عنوان «نقش مسدود کننده» در درستیابی به توافق نام برد.
طبق آخرین اخباری که از روند مذاکرات پاریس منتشر شده است، کشورهای عضو اتحادیه اروپا اهداف جدیدی را برای خود تعیین کردند. از جمله این اهداف کشورهای عضو این اتحادیه تا سال 2030 باید به مکانیسمی دست یابند که 65 درصد از زباله های شهری خود را بازیافت کنند. همچنین سران اتحادیه اروپا کاهش دفن زباله را در دستور کار خود قرار دادند. طرحی بلندپروازانه که طبق آن حداکثر تا10 درصد از زباله های شهری را می توان دفن کرد.
**چین و تعهد بلندپروازانه
کشور چین در اقدامی جسورانه اظهار داشت که تا سال 2020 میلادی، 60 درصد از انتشار آلاینده های عمده و مضر خود در بخش تولید انرژی را تقلیل خواهد داد. رقمی که به واقع فرا تر از انتظار جامعه بین الملل می نماید.
این کشور همچنین متعهد شد تولید گاز دی اکسید کربن خود را که عمدتاً محصول استخراج ذغال سنگ در سطح گسترده برای تولید برق است را تا سال 2020، 180 میلیون تن کاهش دهد.
البته یافته هایی که اخیراً منتشر شد نشان می دهد که کشور چین تاکنون 17 درصد بیشتر از آنچه قبلًا به سازمان ملل متعهد شده بود زغال سنگ می سوزاند. بسیاری این اقدام دولت چین را خیانت زیست محیطی عنوان کردند.
علاوه بر این، مردم پکن، پاییتخت چین و بسیاری دیگر از شهرهای بزرگ این کشور در هفته اخیر از نرخ فزاینده آلودگی هوا به تنگی نفس دچار شده اند. غلظت ذرات معلق سرطان زا در پکن به 20 برابر حد مجاز رسیده است، به نحوی که شهرداری این شهر مجبور شد بیش از دوهزار واحد تولیدی این شهر را تا اطلاع ثانوی تعطیل اعلام کند. بیش از 30 پرواز از مقصد پکن به شانگ های نیز لغو شده است.
تعهد جدید چین به عنوان بزرگ ترین تولید کننده گازهای گلخانه ای می تواند نقطه عطفی باشد در مسیر دستیابی به توافق جامع احتمالی در «کاپ 21».
**چالش عمده همچنان پا برجاست
به گزارش رویترز، گویا هنوز هم بزرگ ترین چالش نشست های آب و هوایی از جمله «پاریس 2015» مساله مالی و چگونگی تأمین هزینه انتقال از سوخت های فسیلی به سوخت های تجدیدپذیر است. واضح تر بگویم مسئله بر سر تأمین هزینه انتقال این تکنولوژی به کشورهای فقیر است.
نشست پیشین تغییرات آب و هوایی که شش سال قبل، در سال 2009 در کپنهاگ دانمارک برگزار شد بدون دستیابی به توافق مهمی پایان یافت. تنها خروجی مهم آن نشست تعهد کشورهای ثروتمند به پرداخت سالانه 100 میلیارد دلار به کشورهای فقیر تا سال 2020 به منظور مقابله با تغییرات آب و هوایی بود.
ولی اکنون این رقم بسیار ناچیز شمرده می شود و نسبت به اهداف بلندپروازانه این نشست درد چندانی را درمان نمی کند. گویی شکاف و زخم میان کشورهای فقیر و غنی در کنفرانس پاریس سرباز کرده است.
به گزارش گاردین، تنها 10 درصد از ثروتمندان جهان بیش از نیمی از گازهای گلخانه ای زمین را تولید می کنند.
به بیانی دیگر و به قول نوام چامسکی، فقط 90 شرکت مسئول انتشار و تولید بیش از دو سوم گازهای گلخانه ای و آلاینده های زیست محیطی در سطح جهان به شمار می آیند. واین همان نکته ای است که کشورهای فقیر و برخی کشورهای درحال توسعه به آن شکایت دارند و از این رو خواستار کمک بیشتری از کشورهای توسعه یافته و ثروتمند هستند.
بی جهت نیست که بسیاری از تحلیلگران و همچنین طرفداران محیط زیست، معضل تغییرات اقلیمی را در ایدئولوژی بازار آزاد و آن ساختاری می جویند که به ثروتمندان مجوز چنین اقدامی را اعطا کرده است.
در واقع دهه ها آزادسازی مبادلات اقتصادی و سرمایه گذاری،ظرفیت دولت ها درمواجهه با بحران های اقلیمی را کاهش داده و وضعیت پر مخاطره امروز را رقم زده است.
نارندرا مودی، نخست وزیر هند در نشست پاریس با اعلام اینکه کشورش 30 میلیارد دلار در زمینه انرژی خورشیدی سرمایه گذاری می کند، کشورهای ثروتمند را به لحاظ تاریخی سرزنش کرد و آن ها را مقصر وضع فعلی دانست و از این رو خواستار کمک های هرچه بیشتر این قبیل کشور ها شد.
در آمریکا نمایندگان جمهوری خواه کنگره این کشور بار ها با کارشکنی های خود نشان داده اند که مخالف تصویب پرداخت میلیارد ها دلاری هستند که رئیس جمهوری این کشور برای کمک به کشورهای در حال توسعه در زمینه مقابل با گرمایش زمین وعده داده است.
250 هزار نفر قربانی سالیانه گرمایش زمین
همزمان با کنفرانس پاریس و تلاش برای چاره جویی در محدود کردن گرمایش زمین، سازمان جهانی بهداشت گزارش حیرت آوری منتشر کرد.
طبق این گزارش، در صورت محدود نکردن گرمایش زمین تا سال 2030، سالانه به طور میانگین 250 هزار نفر در اثر بیماری های ناشی از این پدیده جان خود را از دست خواهند داد. شیوع بیماری هایی نظیر وبا و مالاریا بر اثر گرمایش زمین و رانش زمین های کشاورزی در پی سیل و آلودگی آب ها رقم خواهد خورد.
سازمان جهانی بهداشت اظهار امیدواری کرده است که با انتشار این گزارش در حین برگزاری نشست تغییرات آب و هوایی پاریس، بتواند تلنگری به سران کشورهای حاضر در این نشست بزند. اکنون شاید انتشار این قبیل گزارش ها بتواند انتظار لوران فابیوس مبنی بر سرعت بخشیدن به مذاکرات را محقق کند.